Ik moet een bekentenis doen. Ik kan er nog wel van slapen, maar echt fraai is het niet.

Er was een lampje van mijn auto kapot.
Ik bedacht me hoe leuk het zou zijn om Simon mee te nemen naar de garage.
Ik ging me gedegen voorbereiden, jufferig als ik ben.
Eerst het gebaar van garage opzoeken in het online gebaren woordenboek.
Daarna het gebaar aan Simon leren. Toen de auto laten zien met het kapotte lampje en vertellen wat er ging gebeuren. Simon vond het allemaal reuze interessant. Hij weet natuurlijk nog niet dat mama niets van auto’s weet.

Bij de garage raakte hij een beetje van de rel bij het zien van zoveel auto’s, waar ook nog aan gesleuteld werd. Hij schoot alle kanten op, zo enthousiast raakte hij er van.
Op zulke momenten pas ik mijn communicatie nog meer aan. Ik zak door mijn knieën, kijk hem aan en maak korte zinnen met veel gebaren.

De garageman bekeek het eens en vroeg: is dat nou lastig die gebarentaal? Hij moet je natuurlijk altijd aankijken, anders snapt hij je niet.
Ik raakte even van mijn à propos en dacht verschrikt: hij denkt dat Simon doof is.
Om vervolgens meteen voor me te zien dat het zo was. Simon die niets hoorde en dat ik dan echt heel serieus alle gebaren moest gaan leren en niet met de Franse slag zoals nu. En dat hij dan anders zou zijn dan hij nu was. Ik was er even stil van.
De garageman vond waarschijnlijk dat het te lang stil bleef, want hij zei snel: als je er niet over wilt praten moet je het zeggen hoor. Er zullen wel heel veel mensen naar vragen.
Dat is ook zo, dus ik zei: ja inderdaad, er vragen heel veel mensen naar.
En toen was het moment voorbij om te zeggen dat hij niet doof is, maar het Prader Willi syndroom heeft.

Ik dacht eerst dat hij het wel vergeten ging. Hij ziet zo veel mensen.
Maar laatst moest ik er zijn voor een kapotte ruitenwisser en toen durfde ik Simon niet meer mee te nemen.
De garageman wist het echter ook nog zonder Simon er bij en vroeg heel aardig hoe het met de gebaren ging.
Ik heb goed gezegd en dat was niet gelogen.

Mijn auto moet binnenkort gekeurd worden.
Maar nu durf ik echt niet meer heen. Leugenaarster die ik ben.

Misschien heb ik mazzel en leest de garageman dit toevallig.
Dan weet ie het tenminste.