De wasmachine had wat kuren.
Gelukkig hebben wij een zeer aardige wasmachineman, die altijd komt opdraven als er problemen zijn met dat ding. Hij gaat volkomen naturel en zelfverzekerd door het leven en wekt de indruk dat er geen enkel probleem in het leven is waar hij niet met succes aan kan sleutelen.

Hij weet echt alles van wasmachines en aarzelt niet om dit met me te delen.
Met een paar drukken op de display kan hij onvermoede gegevens tevoorschijn toveren, bijvoorbeeld het aantal wasuren. Ik wist niet dat het bestond, maar ik wist bijvoorbeeld ook niet dat je een kinderslot op de wasmachine hebt. Nu dus wel.
Ik moet van hem de witte was op 70 graden doen want dan hoef ik de machine nooit te reinigen.
Verder mag ik alleen met poeder wassen want dat is beter voor de wasmachine.
Waarom dat zo is weet ik niet meer, want dat soort dingen onthoud ik nooit.
Maar ik doe het dus wel allemaal braaf, want ik geloof hem onmiddellijk. Zou u ook doen als u hem zou kennen, neem dat maar van me aan.

Simons vader kent hem nog uit een ver verleden. Dat schept een band.
Daar heeft Simon niets mee te maken vindt hij zelf. Want de wasmachineman komt wat hem betreft hele enge dingen doen. Hij haalt namelijk de wasmachine uit elkaar. En het mag ook nog van mij. Onbegrijpelijk.

Hij sputtert en foetert en probeert de wasmachineman duidelijk te maken dat dat gesleutel echt niet mag.
De wasmachineman raakt daar totaal niet van onder de indruk. Hij blijft zijn onverstoorbare zelf en legt Simon op kalmerende toon uit wat hij gaat doen maar vooral dat het allemaal weer goed gaat komen.

Wat hij doet helpt. Simon druipt meestal gerustgesteld af.
Het is een kunst op zich om Simon gerust te stellen als hij bang is, of boos.
Maar de wasmachineman kan het dus.
Jammer dat hij alleen komt als de wasmachine kuren heeft.