Zijn grote broer zit met een probleem. Het is gelukkig een kleintje. En ook wel een leuke.
Simon belaagt hem dagelijks en loopt als een hondje achter hem aan.
Omdat hij wil dat zijn broer met de bladblazer gaat.

Simon heeft hem namelijk een keer met de bladblazer gesignaleerd.
Daarmee is hij tot duizelingwekkende hoogte in aanzien gestegen.
Sindsdien heeft Simon er een dagelijkse routine van gemaakt zijn broer te bewegen dit kunstje nog eens te laten zien.
Hij kruipt er zelfs voor op schoot en kroelt in volle aanbidding door de haren van zijn grote broer.

Op zijn verjaardag kreeg hij het als kadootje van zijn broer. Veilig achter de benen van opa verscholen genoot hij. Ik denk van het geluid. Er lagen toen nog niet echt veel blaadjes op de grond.
Zijn oom en vader lieten zich zogenaamd wegblazen, maar werden teruggefloten door Simon. Hij vond het een soort van heiligschennis.

Daarna was het even over met de pret. Zijn broer wilde pas weer in de herfst en probeerde hem van zich af te houden door elke dag te benoemen hoeveel nachtjes hij nog moest slapen voor hij weer met de bladblazer ging.

58 nachtjes zei Simon echter niet zoveel. Daar kwam zijn broer ook al snel achter.
Daarom mag hij nu elke zondag met de bladblazer. En hij mag er elke dag even over praten met zijn broer.
Die geniet stiekem wel van zijn kleine broer die op schoot komt.

Zijn zus doet verwoede pogingen ook iets dergelijks te bedenken.
Want van Simon op schoot hebben krijg je nooit genoeg.