Broers

Simons broer is al 18 en dus volwassen. Zijn vader en ik hebben op zijn 18e verjaardag plechtig met hem afgesproken dat hij al onze opvoeding vanaf toen in praktijk moest gaan brengen. Anders was het zo zonde van al die moeite geweest. Nu moet ik zeggen dat hij dat thuis aardig doet, maar op school is het een beetje anders denk ik. Na het eindexamengala kwam hij namelijk thuis met een nieuwtje. Hij was genomineerd voor een Award als stoutste jongetje van de school. Nu is hij wel erfelijk belast, want zijn vader reed ooit met zijn brommer door de gangen van diezelfde school, maar toch overviel het me ietwat. Mijn oudste zoon als doerak van de school… Ik troostte me maar met het feit dat we nog nooit op school hadden moeten verschijnen wegens wangedrag. En hij had de Award ook niet eens gewonnen.

Deze week vertrok hij met 6 vrienden naar een bestemming waar vast veel bier en ander spul te verkrijgen valt en hij zijn reputatie als stoutste jongetje nog even voort kan zetten. Simon nam voordat hij naar school moest op eigen initiatief afscheid en wekte zijn broer. Ik was het totaal vergeten.  Zijn broer kreeg een dikke kus, geheel tegen Simons gewoonte in. Daarna zei hij ook nog dat hij hem zou missen. Ik schaamde me een beetje omdat ik zoiets prachtigs niet eens had gefaciliteerd.

Ik zwaaide eerst Simon en daarna zijn broer uit. Daarna zat ik een beetje weemoedig op de bank. Zijn broer wordt in rap tempo groot. Hij snijdt allerlei bandjes los. Zoals dat hoort.

Maar gelukkig houdt Simon hem stevig vast. Dan hoef ik dat zelf niet te doen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *