Siemon

Bij het ophalen van school trof ik Simon betraand en onder het snot samen met zijn juf aan in de gang.
Zijn juf zei dat er een probleempje was met zijn naam en dat hij zo overstuur was dat hij niet eens naar buiten had gekund. Ze kreeg hem niet rustig.
De intern begeleider, die volgens mij niet geheel toevallig ook in de gang stond, meldde droogjes dat we naar het gemeentehuis moesten. Om zijn naam te veranderen.
Simon had het op zijn beurt druk met mij duidelijk maken dat zijn naam niet klopte, want de i moest een ie zijn. En ik moest inderdaad zo snel mogelijk naar het gemeentehuis, om zijn naam in zijn paspoort te laten veranderen in Siemon.

Het was mij inmiddels duidelijk dat de letter ie werd aangeboden in de klas. Ondanks alle heisa was ik stiekem ook trots op hem, omdat hij na kon denken over één van al die achterlijke spellingregels van de Nederlandse taal. Wie had dat gedacht toen hij geboren werd. Jammer alleen dat hij er zo overstuur van raakte. Maar er zitten nu eenmaal wat haken en ogen aan zijn syndroom.

Eerst maar eens naar huis.

In de auto op weg naar huis lukte het mij ook niet om hem te kalmeren, het maakte niet uit wat ik zei.
Hij bleef overstuur. Zijn naam klopte niet, want het moest Siemon zijn en dat moest veranderd worden in zijn paspoort door de mevrouw van de gemeente.
Dus ik beloofde hem om te gaan bellen met de gemeente. Op slag was hij volkomen rustig en ging over tot de orde van de dag.
Ik bleef wat kniezen over mijn leugen, maar sprak mezelf troostend toe. Simon houdt nu eenmaal van autoriteit. Want autoriteiten weten hoe het moet. En in het ergste geval kon ik echt iemand van de gemeente opbellen.

Thuis kwam hij er niet meer op terug. Het was weekend, dus ik had ook even de tijd om te bedenken hoe we dit nu echt gingen oplossen.
Op zondagmiddag durfde ik het aan. Nood breekt wet en dan mag een leugentje om bestwil gerust, dus ik vertelde dat de mevrouw van de gemeente had gezegd dat zijn naam toch echt met een i geschreven moest worden. Ik schreef het voor hem op een papiertje. Hij keek er nog een tijdje naar en wilde het mee naar school.

De juffen hielden het papiertje en het probleem was opgelost.
Hij heet voortaan weer gewoon Simon.

2 reacties op “Siemon

  1. Wat een schitterend verhaal😅 van Siemon/Simon.
    Het is ook zo ontzettend ingewikkeld de Nedelandse taal, met die samengestelde klinkers.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *