Vakantie

Simon leeft altijd met een flinke portie stress. Behalve in de vakanties.
Hij is echt goed in vakantie vieren, en dan maakt het niet uit of hij thuis blijft of daadwerkelijk op vakantie gaat. Vorig jaar liet hij een technisch hoogstandje ontspanning zien, door tijdens onze vakantie naar Noorwegen, 8 campings, twee boten en heel veel autorijden zonder enige stress te doorstaan. Sterker nog, hij genoot het meest van het hele gezin.

Het is heerlijk om vakantie te hebben, want Simon is dan een stuk vrolijker, makkelijker en gezelliger. In de vakanties zoeken we altijd allerlei verklaringen voor het feit dat hij het zo goed doet en weinig stress heeft. Want helaas zijn vakanties ook eindig en moet hij uiteindelijk het echte leven weer in.
We speculeren wat af, is het het lage tempo, het uitgerust zijn, het feit dat er zo weinig moet, of mijn veelvuldige aanwezigheid omdat ik ook in het onderwijs werk, of omdat hij niet zoveel rekening hoeft te houden met andere kinderen om hem heen, of is het toch omdat hij niet zoveel overgangen moet maken?
Helaas is er geen eensluidende verklaring voor te vinden. Want niet veel overgangen kunnen maken strookt niet met de ontspannen vakantie in Noorwegen en het tempo op zijn school ligt ook heel laag. En zo is er voor alles wat te zeggen.

Volgende week begint de school weer en begint Simon in een nieuwe groep, met nieuwe juffen, die gelukkig wel bekend voor hem zijn en tevens bekwaam.
De wekker gaat vroeg, hij moet weer aan zijn schoolwerkjes en we moeten een heel strak schema hanteren om op tijd op school te komen en om op tijd in bed te komen. Als klap op de vuurpijl word ik geopereerd en ben ik een tijdje uit de roulatie. En hij heeft ook nog een nieuwe buschauffeur.
Best zielig om hem weer het echte leven in te sturen.

Maar tot die tijd genieten we nog lekker van de laatste dagen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *