Godzijdank hebben we Simon al een tijd niet meer over onze fictieve verpleegster Toos* gehoord. Hij lijkt haar vergeten te zijn.
Maar sinds kort hebben we er weer een nieuw persoon bij. Hij heet Harry. Het is wederom mijn eigen schuld, maar ik heb zo ook mijn zwakheden.
Het begon allemaal toen Simon filmpjes op Youtube ging bekijken met veegmachines als onderwerp. Daar zijn er best veel van. Eén filmpje kreeg al snel zijn speciale interesse. Daarin bestuurt een bebrilde en kalende man met veel verve een bezemwagentje. Voor mij heeft hij onzichtbare charmes, maar op Simon heeft hij een illustere aantrekkingskracht. Simon zette het filmpje meteen in zijn afspeellijst, dus werd het dagelijkse kost.
Als je iemand erg leuk vindt, moet hij natuurlijk een naam hebben, dus vroeg hij deze herhaaldelijk aan me. Ik omzeilde het een beetje, gaf als reden dat ik hem niet kende dus ook zijn naam niet wist, want ik had Toos nog in mijn achterhoofd. Simon hield vol. Uiteindelijk gaf ik toch maar toe, omdat ik er ook van af wilde en omdat hij zo lief vroeg, maar hoe dénk je dan dat hij heet, mama?
Ik zei dat ik hem wel op een Harry vond lijken. Simon zoog de naam gretig in zich op. Vanaf toen ging hij los en vond hij ook op andere veegmachinefilmpjes Harry terug als bestuurder. Als Harry zijn bril niet op had, dan had hij die thuis gelaten. Had hij plotseling veel haar, dan had hij zijn haar anders gekamd. Van filmpjes waarin geen bestuurder te zien was, bestond er überhaupt geen enkele twijfel dat alleen Harry de bestuurder kon zijn.
Het leek vooral een onderonsje tussen Simon en mij te blijven, tot hij zijn vader er over aan sprak. Hij vroeg hem of Harry wel zonder bril mocht rijden van zijn baas. Zijn vader keek vragend naar mij. Wie was Harry? Ietwat beschaamd gaf ik uitleg.
Oh, zei hij toen het hem duidelijk was geworden, je bedoelt die Harry die met Toos is getrouwd!
Kijk, daarom vind ik zijn vader nou zo leuk.
Gelukkig had Simon het niet gehoord.
*zie de blog Toos