Cliniclowns

Een groot aantal mensen schijnt clowns eng te vinden, maar aangezien ik daar geen last van heb en Simon al helemaal niet, gingen wij naar de voorstelling van de cliniclowns. Hier kun je je voor inschrijven als je een ziek of gehandicapt gezinslid hebt. Ik wist niet wat ik kon verwachten, maar collega-moeders vertelden enthousiaste verhalen.

Zijn zus ging ook mee. Ze sputterde wel wat tegen en had het over clowns die eng zijn en dat ze er eigenlijk geen zin in had. Maar toch ging ze mee.

Het bleek een goed georganiseerd en professioneel geheel, waarin de kinderen mee mochten doen met het circusleven van alledag. Simon mocht helpen met muizen dresseren, de was doen en taarten bakken. Hij  deed op zijn eigen manier mee, dus vaak niet helemaal in de maat. Zijn zus assisteerde hem en genoot ook met volle teugen. Er straalde rust van uit en er was tijd voor elk kind.

Het geheel werd afgesloten met een circusvoorstelling met acrobatiek, muziek, zang en dans. Het was een prachtig schouwspel. Simon raakte alleen heel even in paniek toen de bezem in tweeën brak doordat er een clown over struikelde, want wie ging hem nu maken? Ook moest hij naar de wc en keek tijdens de voorstelling een aantal maal langdurig achterom waar toevalligerwijs een bekende zat. Het paard Hinnike waarin twee mensen zaten, ontmaskerde hij direct. Maar toch wilde hij het graag aaien toen de voorstelling klaar was. Achter ons stond een bijna volwassen jongeman keurig op zijn beurt te wachten.

Ik moest telkens mijn best doen om niet te gaan huilen, want dat vond ik niet zo gepast. Ik begreep ook niet goed waar het gevoel vandaan kwam. Waren het dan toch die clowns?

Op de terugweg praatten zijn zus en ik na over de voorstelling en hoe mooi en professioneel deze was geweest. Ze kwam terug op haar woorden dat clowns eng waren en vertelde dat ze de andere kinderen heel gewoon had gevonden.

Dat waren ze natuurlijk niet geweest, maar ze gaf me wel de sleutel van mijn ontroering. Simon had niet één keer gedetoneerd. Hij paste precies in deze wereld, die speciaal voor mijn kind gemaakt wordt. Anders dan in de echte wereld waarin hij weliswaar geaccepteerd wordt, maar altijd een vreemde eend in de bijt is, die in zijn eigen werkelijkheid leeft. Het was een fijn gevoel dat te beseffen.

Ik wil nog wel een keer.

5 reacties op “Cliniclowns

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *