Busjesleed is ook eindig

Simon heeft eindelijk een buschauffeur met bus. Eerst kwam hij kennis maken, precies zoals de busmaatschappij beloofd had.

Eerst reed het busje voorbij ons huis zonder te stoppen. Het duurde even voordat hij gekeerd was zodat wij ruimschoots de kans kregen om naar de identiteit van de buschauffeur te raden. We hadden net geen tijd genoeg voor weddenschappen, maar anders zou zijn vader zeker op de chimpansee hebben ingezet. Ik bleef nog steeds een beetje hopen op een ontkoping van het vraagstuk van Herman met pruik. Of Lydia, dat was me om het even.

Gelukkig bleek de chauffeur een hele normale man die zich serieus en betrokken toonde. Hij vond het jammer dat hij nog geen kennis kon maken met Simon, omdat die in bed lag voor zijn middagslaapje. Daarmee maakte hij al veel goed van het gedoe van de eerste weken.

Simon steeg bijna op van blijdschap toen ik ’s ochtends vertelde dat hij een buschauffeur had en een prachtige rolstoelbus. Toen de bus kwam stormde hij naar buiten. Ik rolde zijn koffer achter hem aan.

Hij stapte zijn nieuwe avontuur binnen. Een hand aan de chauffeur, een andere plek in de bus, een strak gezichtje, zijn vingertjes friemelden er van. En toen was hij weg.

Zijn vader en ik bleven achter op de stoep. We zwaaiden maar naar elkaar.

3 reacties op “Busjesleed is ook eindig

  1. Ach jee, ik zie jullie al staan 😉 Is het goed gekomen?

    Ik zie Simon ook voor me, vol blijdschap naar buiten stormend! Super leuk joh en fijn dat het nu eindelijk beter gaat!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *