Takelwagen

De vakantie was voor Simon een aaneenschakeling van grote en kleine geluksmomenten. Een croissantje eten, de vuilnis samen wegbrengen, de campingbaas op zijn tractor, het grote zwembad, de schommel en de vuilniswagen die iedere dag langskwam zorgden voor lichtjes in zijn ogen.

Het absolute hoogtepunt van Simons vakantie was de takelwagen die de kapotte auto van onze vrienden kwam ophalen. Omdat een van ons hem dat per ongeluk de dag ervoor had verteld, begon het grote verheugen, maar ook de spanning en de onrust.
Want wanneer kwam de takelwagen, welke kleur had hij, wie ging hem besturen, had de chauffeur muziek aan in de cabine, waar ging hij de auto naar toebrengen?
Een continue stroom van vragen die niet te stoppen bleek. Aan onze antwoorden had hij niet genoeg. Dat we niet alles wisten hielp ook niet mee. Hij wilde meer en meer en er moest herhaald worden. Hij kon er bijna niet mee stoppen.
’s Avonds om 10 uur verzon hij de smoes dat hij moest plassen zodat hij nog even kon kijken of de takelwagen er al was en kon vragen hoe het ook al weer zat.

In de ochtend kwam de takelwagen. Eindelijk.
Samen keken we hoe de auto werd opgetakeld. Zijn hartje bonkte er van.

Met de takelwagen verdwenen ook de vragen.
We waren allemaal opgelucht dat dat ding weer uit ons leven verdwenen was.
Ook Simon.

5 reacties op “Takelwagen

  1. Herkenbaar, al die vragen en herhaling 😉 maar wat goed dat Simon al die verschillende vragen bedenkt! Hij denkt er wel goed over na 😉

    1. Ja onze kinderen kunnen heel goed vragen he.
      Hij zit nu in de waarom-fase. Heel erg slim bedacht, want dan kun je tenminste eindeloos blijven doorvragen 🙂

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *