Anders

Simon was te moe om naar school te gaan.
Daarom bracht ik hem met de bakfiets naar zijn opa en oma.

Ik kwam midden in de stroom moeders terecht die hun kinderen naar de buurtschool brachten.
Heel even leek ik ook zo’n moeder te zijn.
Het was bevreemdend, want een school ver weg en een busje dat er naar toe rijdt wennen snel.
We pasten niet in de stroom, maar niemand had dat in de gaten. We hoorden erbij.

Bijna bedacht ik me hoe het ook had kunnen zijn, maar net voordat mijn gedachten de verkeerde kant op gingen, moesten we linksaf.
De andere moeders fietsten door.

Het was goed.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *