De laatste weken is Simon opvallend makkelijk in de omgang. Hij is vrolijk en gezellig.
Ik weet dat ik nu de goden verzoek, maar ik kan het niet laten te melden. Het is gewoon erg prettig.
Hij is simpel om te buigen en minder dwingend. Hij laat zich heel goed geruststellen en neemt soepel allerlei hobbeltjes, die voorheen grote bergen bleken. Natuurlijk zijn er dingetjes, maar die lossen zich vrij makkelijk op. Hij grossiert in de zinnetjes even wachten en volgende keer.
Simon kan aan wat er van hem wordt gevraagd, dat is duidelijk.

Laatst hadden we ‘s avonds een gesprek op zijn school.
Door miscommunicatie en een miserabele logistieke planning, hadden we nog precies 20 minuten om Simon in bed te leggen.
Zie dat maar eens voor elkaar te krijgen.
Als Simon ook maar ruikt dat we op moeten schieten, wordt hij tergend langzaam.

Maar het liep gesmeerd. Hij liet het avondritueel heel makkelijk versnellen. Het was de ultieme bevestiging dat hij goed in zijn vel zit.
Twee verhaaltjes uit een boek in plaats van twee boekjes? Geen enkel probleem.
Zijn groeihormonenpen bleek leeg, een nieuwe klaarmaken duurde te lang om op te wachten. Ook niet erg. Boven in plaats van beneden prikken vond hij prima.
Tanden poetsen en pyjama aan doen bleken eitjes. Voor ik het wist was hij klaar om in bed te gaan.

Omdat zijn broer er niet was kwam zijn opa oppassen. Dat wist hij nog niet, maar omdat hij ’s avonds soms wakker wordt, lichtte ik hem in. Hij nam de boodschap even in zich op en knikte toen blij.

Hij vroeg wat ik ging doen. Omdat het allemaal zo soepel verliep vertelde ik hem dat ik naar zijn juf ging om met haar te praten. En daar overspeelde ik bijna mijn hand.
Dat ik naar zijn juf ging kwam er niet in. ’s Avonds ga je toch niet naar juf toe, ben je betoeterd. Dan is de school dicht.
Bijna ontstond er een scene. Ik woog bliksemsnel mijn mogelijkheden af. Liegen tegen je kind mag niet, maar toch zei ik opgewekt dat hij gelijk had. De twintig minuten waren tenslotte bijna weggetikt.
Ik ging niet naar juf. Ik ging gewoon boodschappen doen. Om boterhammen te halen voegde hij er zelf nog aan toe.
We haalden allebei opgelucht adem.
Precies op tijd verscheen ik op het gesprek.
Simon was direct gaan slapen en had niet meer geroepen.

Er zullen vast wel weer ingewikkelder tijden aankomen, maar vooralsnog beweegt hij zich vrolijk, gelukkig en soepel door het leven.

Fingers crossed.
U hoort van mij.