Eng

We waren ergens op bezoek en mijn nichtje kwam me vertellen dat een kind had gezegd dat Simon raar en eng was.
Het sneed dwars door mijn ziel.
Vooral omdat ik het niet verwacht had.

Simon was er zelf bij geweest. Dat vond ik nog het ergste.
Zijn zus was er ook bij en had direct tegen Simon gezegd dat hij helemaal goed is zoals hij is.
De lieverd.
Later gaf ze aan dat ze niet wist hoe ze het tegen me moest zeggen en dat ze verdrietig en boos was.

Er kwam onmiddellijk een verdedigingsmechanisme bij me op gang en ik moest mijn uiterste best doen om niet primair te reageren. Ik was kwaad, maar eigenlijk gewoon verdrietig.
Het had Simons beperking en daarmee mijn kwetsbaarheid bloot gelegd. En die van zijn zus ook.

Ik snapte het wel, want Simon is anders. Hij praat raar en hij beweegt zich anders. Het lieve en zachtaardige wat hij uitstraalt zien kinderen van zijn leeftijd niet. Die zien een jongetje dat op een vreemde manier contact maakt, dat volkomen onverstaanbaar praat en daarbij ook nog met zijn handen wappert.

Ik vermande me en lichtte de ouders in.
Simon is anders, maar het zei ook iets over hun kind, ook al is dat nog jong. Het moet leren dat anders zijn ook goed is en niet raar of eng. Ik vind het belangrijk kinderen dit mee te geven. Simon is niet de enige die anders is. Bovendien mag je dit soort dingen niet zeggen tegen anderen.
Ze waren het gelukkig met me eens en ondernamen actie. Het kwam goed.

Ik was wel weer even ruw wakker geschud.
De wereld is keihard en dit gaat Simon de komende jaren vaker meemaken.
We hebben hem daarom al een tijd terug een mantra gegeven, die we vaak met hem uitspreken en die even simpel als doeltreffend is.

Ik ben helemaal goed.

Want dat is ie.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *